W styczniu społeczność Branżowej Szkoły I Stopnia im. kpt. Stefana Pogonowskiego oraz Niepublicznego Liceum Ogólnokształcącego ZDZ w Radzyminie uczestniczyła w zbiórce, która miała na celu ufundowanie kamienia upamiętniającego „Żołnierzy Wyklętych”, ze szczególnym wyróżnieniem ośmiu „Żołnierzy Wyklętych” z terenu Sulejówka, wśród których jest również dowódca oddziału Niepodległościowych Sił Zbrojnych, odznaczony za swoją działalność Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski – Tadeusz Grubek ps. „Duch”.
Dzięki zaangażowaniu Pani Dyrektor Bernadetty Stwory oraz ofiarności uczniów (szczególnie z Międzyszkolnego Klubu Historycznego im. Armii Krajowej Ziemi Radzymińskiej) i nauczycieli udało się zebrać ponad 700 zł, które przekazaliśmy na rzecz organizatorów projektu. Należy podkreślić, że w ostatnich miesiącach była to już kolejna akcja o charakterze historyczno-patriotycznym z udziałem uczniów Szkoły Branżowej I Stopnia i Niepublicznego Liceum Ogólnokształcącego (m.in. udział w Zbiórce na Kresy oraz akcji charytatywnej „Spraw Uśmiech”).
Uroczystość odsłonięcia kamienia z Pamiątkową Tablicą upamiętniającą „Żołnierzy Wyklętych” odbędzie się w niedzielę, 1 marca 2020 r. o godz. 16:00 przy Skwerze Żołnierzy Wyklętych w Sulejówku.
**************************************
Dwaj pierwsi wymienieni na Tablicy Pamiątkowej w Sulejówku oficerowie: kpt. Aleksander Życiński ps. „Wilczur” i por. Zygmunt Jezierski ps. „Jastrząb”, „Orzeł” byli żołnierzami tzw. II konspiracji niepodległościowej. Jako Żołnierze Wyklęci dali przykład poświęcania dla Ojczyzny, płacąc za swoje przywiązanie do wartości narodowych najwyższą cenę, czyli oddając życie.
Kpt. Aleksander Życiński „Wilczur” urodził się 16 lipca 1926 r. w Warszawie. W 1940 r. nawiązał kontakt z ugrupowaniem Jana Piwnika „Ponurego”. W lipcu 1944 r. przeszedł do oddziału płk. Antoniego Szackiego–Dąbrowskiego ps. „Bohun”, który dowodził Brygadą Świętokrzyską Narodowych Sił Zbrojnych. W grudniu 1944 r. został złapany w ulicznej łapance i wysłany do obozu pracy do Niemiec. Uciekł z obozu i dostaje się do polskich sił zbrojnych na Zachodzie. Po przeszkoleniu, w maju 1945 r. w grupie 40 skoczków wylądował na Słowacji, skąd udał się na Kielecczyznę. 26 maja w okolicach Buska Zdroju został aresztowany przez UB, skazany na 7 lat więzienia i uwięziony we Wronkach. Po zwolnieniu w 1947 r. wrócił do Suchedniowa, gdzie tworzył struktury WiN-u. 7 maja 1948 r. został aresztowany przez UB i przewieziony do Kielc. Skazany na trzykrotną karę śmierci, został zamordowany 24 września 1948 roku w lesie koło Zgórska.
Por. Zygmunt Jezierski „Jastrząb”, „Orzeł” urodzony w lipcu 1925 roku w Mrozach był działaczem powojennego podziemia antykomunistycznego i porucznikiem Narodowych Sił Zbrojnych. Jesienią 1947 r. uciekł przy próbie aresztowania i stanął na czele kilkunastoosobowego oddziału NSZ podległego komendantowi samodzielnego Rejonu NSZ-Mrozy Mieczysławowi Gadomskiemu pseud. „Niedźwiadek”. Jego oddział przeprowadził szereg akcji skierowanych przeciwko funkcjonariuszom resortu bezpieczeństwa oraz miejscowej administracji. 3 czerwca 1948 r. jego oddział został okrążony i rozbity przez grupę operacyjną KBW, UB i MO w Grodzisku-Kolonii koło Mrozów. Rannemu por. Jezierskiemu udało się zbiec, jednak 19 stycznia 1949 r. został aresztowany w Łodzi, a następnie skazany na karę śmierci i stracony w więzieniu mokotowskim w Warszawie 27 sierpnia 1949 r. Dopiero w 2013 r. szczątki por. Zygmunta Jezierskiego zostały odnalezione przez zespół IPN w Kwaterze na „Łączce” na Powązkach. Uroczyste wręczenie noty identyfikacyjnej rodzinie Zygmunta Jezierskiego odbyło się 9 czerwca 2016 r. w Pałacu Prezydenckim w Warszawie.
Opr. i zdjęcia W. Kolatorski
